Ezbere yaşıyoruz;

Konuşmasını bilmiyoruz;

Dostlarımızı

Yok yere üzüyoruz!

Kırıcı eleştiri yaparak

Onları,

Kendimizden

Uzaklaştırıyoruz.

Hakim kılarak

İletişimde;

Ön yargı

Ve art niyeti

Koparıyoruz

Dostluk bağlarını.

Kimsenin kimseyi

Dinlemediği

Bir ortamda,

Eski alimler gibi

Ne de güzel

Biliyoruz

Her şeyi!

"Yoğurdum ekşi..."

Demiyoruz.

Rafa kaldırmışız

Alçakgönüllüğü;

Tavan yapmış

Egolarımız;

Diyecek

Bir şey yok

Bencilliğimize.

Başkalarını

Eleştirmeyi

Çok seviyoruz;

Öz eleştiri

Yapmıyoruz ama...

Sonuçta

Birbirimizle

Sağlıklı iletişim

Kuramıyoruz.

Dolayısı ile;

Mutsuz ediyoruz,

Mesut olamıyoruz!