Zordur bizim coğrafyada öğrenci olmak.

Zordur öğrenci velisi, öğretmen olmak.

Zordur bizim ülkemizde asgari ücretli olmak.

Zordur bizde emekli olup insanca yaşamak.

Köylü olmakta, çiftçi olmakta, doğruları söyleyip, konuşmakta zordur aslında.

En kolay olanı susmaktır, duymamaktır. Gördüğünü görmezden gelmek, takmamaktır olan biteni, elimizden avucumuzdan yitip gideni.

Giderse gitsin, satılırsa satılsın, bölünürse bölünsün vatan, yolgeçen hanına dönsün sınırlar, yansın ormanlar, feda olsun yabancıya madenlerimiz, ovalar, nehirlerimiz. “Bir elinde cımbız, bir elinde ayna umurunda mı dünya” hesabı…

Dönersek başa üniversiteli olmak için daha 5 yaşında başlar maraton. Anaokulu ilkokul, ortaokul lise bin bir meşakkattir üniversite.

Kazandın diyelim kazanmasına kayıt parası kuyut parası, defter kitap, bulabilirsen yurt parası; bulamazsan yandı gülüm keten helva. Ev kiraları 15 binden başlıyor. Hangi birine yetsin emekli maaşı?

Gazeteler bir alem renkli mi renkli, televizyonlarda öyle. Gazetecimsilerin kalemi güçlüden yana, habercilerin yazıları, yüreği kapkara. Yazılması gerekenler es geçilip haber değeri olmayanlar 8 sütun üzerine büyük puntolarla birinci sayfada manşet.

Zordur bizim ülkede cebinde paran, arkanda dayın yoksa yaşamak...